Türkiye'de geleneksel müzik türleri, derin tarihi ve kültürel kökleri olan bir dizi çeşitlilik göstermektedir. En temel geleneksel müzik türleri arasında Türk Halk Müziği, Türk Sanat Müziği ve farklı bölgelere özgü yerel müzik türleri bulunmaktadır. Türk Halk Müziği, anonim halk şarkılarından oluşur ve toplumun günlük yaşamını, sevinçlerini, kederlerini anlatır. Türkiye'nin farklı bölgelerine ait türküler bu kümede yer alır. Bu tür, zengin bir enstrüman yelpazesi ile icra edilir; bağlama, kaval, darbuka gibi enstrümanlar öne çıkar.
Türk Sanat Müziği, Osmanlı İmparatorluğu dönemine dayanan klasikleşmiş bir müzik türüdür. Makam sistemine dayalı olarak bestelenen eserler, genellikle İstanbul meclislerinde ya da saray çevresinde icra edilmiştir. Tambur, ney, ud gibi enstrümanlar bu türün başlıca yüzlerindendir.
Bölgesel müzik türleri ise Türkiye'nin coğrafi ve kültürel çeşitliliğini yansıtır. Örneğin, Ege Bölgesi'nin zeybek müzikleri, Karadeniz Bölgesi'nin kemençe eşliğinde çalınan horonları ve Diyarbakır ve Urfa yörelerinin uzun hava ve halay türküleri önemli temsilcileridir. Her bir bölgesel müzik türü, kendine özgü ritim, melodi ve enstrümanlar kullanarak yerel kimliğini ortaya koyar.
Türkiye'nin geleneksel müzik türleri, uluslararası platformlarda da tanınmakta ve bu kültürel miras, günümüze kadar yaşatılmaya devam edilmektedir. Bu müzik türleri, yalnızca sanatsal bir ifade aracı değil aynı zamanda toplumun tarih, kültür ve günlük hayatı hakkında bilgi veren önemli kaynaklardır.
