Nazım Hikmet Ran (1902-1963), Türk edebiyatının en önemli şairlerinden biri olarak kabul edilir. İstanbul'da doğdu, Moskova'da öldü. Şiirlerinde özgürlük, bağımsızlık ve insan hakları temasını işlemiş olan Hikmet, hem Türkiye'de hem de dünya çapında tanınmış bir sosyalist şairdir.
"Kuvâyi Milliye Destanı", hikayelerinin derin bir biçimde hissedildiği en önemli eserlerinden biridir ve Kurtuluş Savaşı'nı anlatır. "Memleketimden İnsan Manzaraları" ise ona uluslararası ün kazandıran, toplumun birçok farklı kesiminden insanın hikayelerini ve duygularını bir araya getiren epik bir başyapıttır. Nazım Hikmet'in diğer önemli eserleri arasında "835 Satır", "Taranta Babu'ya Mektuplar" ve "Şeyh Bedrettin Destanı" sayılabilir.
Rusyanskiy Realistik Tiyatro'da sinema eğitimi aldıktan sonra Türkiye'ye döndü ve edebi kariyerine burada devam etti. Ancak, siyasi düşünceleri ve sosyalist görüşleri nedeniyle birçok kez hapis cezası aldı ve uzun süre zindan hayatı yaşadı. 1951'de Türkiye'yi terk etmek zorunda kalmış ve kalan hayatını sürgünde geçirmiştir. Hikmet, yazdığı şiirlerde savaş karşıtlığı, barış ve özgürlüğü vurgulayarak geniş kitlelere hitap etti. 1963 yılında Sovyetler Birliği'nde geçirdiği bir kalp krizi sonucu hayatını kaybetmiştir.
Şiirlerinin yanı sıra, tiyatro oyunları, romanları ve makaleleriyle de edebiyatın farklı dallarında önemli eserler vermiştir. Onun çalışmaları, hâlâ edebi eleştirilerde, üniversitelerde ve halk arasında büyük bir ilgiyle okunmaktadır.
